گل نرگس

روزه، یکی از آن عبادت‌های بسیار عالی است که کمتر نظیر دارد یا حتی ندارد.

پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله از خداوند متعال نقل می‌کند:

بندگان من هر عمل صالحی را انجام دهند، ده تا هفتصد برابر به آن‌ها ثواب می‌دهم ـ بستگی به عمل و نیت انسان دارد ـ اما در این روایت می‌فرماید: روزه مال من است و من جزایش را می‌دهم. پاداش سایر عبادت‌ها را فرشته‌ها می‌دهند. اما در مورد روزه می‌فرماید: روزه مال من است. چون مال من است خودم می‌دانم که چقدر به آن ثواب بدهم. لابد روزه مزیت‌هایی دارد که خداوند متعال، جزای آن را برای خودش انتخاب کرده است. لذا آن را به خودش نسبت می‌دهد. «صوم، مال من است و فقط من جزایش را می‌دهم».

امیرالمؤمنین علیه‌السلام نیز می‌فرماید:

روزه، سپری در مقابل آتش جهنم است

یعنی همان‌طور که در جنگ اگر انسان سپر داشته باشد جانش محفوظ می‌ماند، انسان روزه‌دار هم به وسیله روزه می‌تواند جلوی آتش جهنم را بگیرد و خطر را دفع کند.

پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله در آستانه ماه مبارک رمضان فرمودند:

مردم مسلمان! شما در این ماه خدا به مهمانی دعوت شده‌اید و از اهل کرامت خدا قرار داده شده‌اید

کلمه «رَمَضان»، به معنای شدت گرما، ریگ سوزان و سوختن پا از گرمای زمین به کار رفته است.

طبق روایتی از پیامبر(ص) که در منابع غیر حدیثی آمده است، رمضان، یکی از اسماء الهی است و برای اشاره به ماه رمضان، باید از عبارت ماه رمضان استفاده شود.

ماه رمضان در قرآن

واژه رمضان یک بار در قرآن ذکر شده[۴] و تنها ماهی است که نام آن در قرآن آمده است. شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِی أُنزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ هُدًی لِّلنَّاسِ وَبَینَاتٍ مِّنَ الْهُدَیٰ وَالْفُرْقَانِ ۚ فَمَن شَهِدَ مِنكُمُ الشَّهْرَ فَلْیصُمْهُ ۖ… (ترجمه: ماه رمضان [همان ماه‌] است كه در آن، قرآن فرو فرستاده شده است، [كتابی] كه مردم را راهبر، و [متضمّن‌] دلایل آشكار هدایت، و [میزان‌] تشخیص حق از باطل است. پس هر كس از شما این ماه را درک كند باید آن را روزه بدارد، و كسی كه بیمار یا در سفر است [باید به شماره آن،] تعدادی از روزهای دیگر [را روزه بدارد]…)[ بقره–۱۸۵]

روزی مرحوم آخوند کاشی مشغول وضو گرفتن بودند.

که شخصی باعجله آمد وضو گرفت و به داخل مسجد رفت و به نماز ایستاد. با توجّه به این که مرحوم کاشی خیلی مؤدّب وضو می‌گرفت و همه آداب و ادعیه ی وضو را به جا می‌آورد؛ تا وضوی آخوند تمام شود، آن شخص نماز ظهر و عصر خود را هم خوانده بود.

به هنگام خروج با مرحوم کاشی رو به رو شد ایشان پرسیدند : چه کار می‌کردی…!؟ گفت : هیچ… فرمود : تو هیچ کار نمی‌کردی…!؟ گفت : نه! می‌دانست که اگر بگوید نماز می‌خواندم، کار بیخ پیدا می‌کند. آقا فرمود : مگر تو نماز نمی‌خواندی…!؟ گفت : نه…! آگفت خوند فرمود: من خودم دیدم داشتی نماز می‌خواندی. : نه آقا اشتباه دیدی… سؤال کردند : پس چه کار می‌کردی…!؟ گفت : فقط آمده بودم بگویم من یاغی نیستم، همین…

این جمله در مرحوم آخوند (رحمه الله) خیلی تأثیر گذاشت. تا مدّت ها هر وقت از احوال آخوند می‌پرسیدند،

ایشان با حال خاصی می‌فرمود: من یاغی نیستم…